ปลาคาร์พ หรือปลาแฟนซีคาร์พ

มัจฉะคาร์พ ไม่ใช่หรือปลาแฟนซีคาร์พ (Fancy Carp) คณานับหมายความว่านีรจรทำเนียบเพราพริ้งฝ่ายเอ็ด ซึ่งจัดหามารองข้อคดีการตั้งกฎเกณฑ์แยกวิธอุโฆษ เช่นนี้ทำได้หมายถึงเนื่องจากสนุกคือสัตว์เลี้ยงง่ายๆ ป่องรวดเร็ว อีกทั้งอีกทั้งกอบด้วยสีสันดีอีกสำหรับ และยังไม่ตายมัสยาที่ดินกอบด้วยชันษายืนยิ่งณชาติ  ประหนึ่ง  มัจฉาคาร์พ ชื่อเล่น "ฮาท้องนาโกะ" สิ่งของแพทย์ผู้หนึ่ง ระวาง ตัวเมืองกระผมฟี ประเทศชาติญี่ปุ่น กอบด้วยคราวยืนถึงแม้ 266 ศก
           ทั้งนี้ มัจฉะคาร์พ นับว่าอยู่ภายในแผนกมัจฉะน้ำจืดแนวร่วมปลาตะเพียน (Carp) ชาวญี่ปุ่นเรียกหากีดกันดุ โต่ย (Koi) นิชิชิกิกอย (Nichikigoi) มีอยู่จุดเริ่มต้นมาหาลูกจากปลาไนสามัญ ซึ่งเจอะเจอณที่อยู่น้ำจืดกระยาเลย ทั่วโลก เพราะด้วยมาตุภูมิแท้จริงสุทธิก็คือ ดินแดนเปอร์เซียภายในสมัยปัจจุบัน กลับชาวประเทศจีนเป็นทีมจำเดิมบริเวณได้รับศึกษาเล่าเรียนเหตุปลาไนมาหานานมากกระทั่ง 2,000 ศกจบ
           แบบประเทศชาติประเทศญี่ปุ่นจัดหามาเรียนรู้ด้วยว่านีรจรคาร์พ จนถึงโดยประมาณ 200 ศก ปฤษฎางค์คริสต์ศตวรรษ โดยเสนอลุนีรจรส่วนตรงนี้แหวกอบด้วยสีสีชาด ถูหงอก ด้วยกันสีน้ำเบี้ย ซึ่งชาวญี่ปุ่นการตั้งกฎเกณฑ์สังสรรค์เก็บดูเล่น และได้ขยายไส้ศึกชนิดเดิมทีสิ่งของปลาไน ส่งมอบดำรงฐานะปลาประณีต ประกอบด้วยสีสันและสรีระในที่เป็นระเบียบรุ่งโรจน์ลงมาคือตอนเวลานาน เพราะเอ่ยตำหนิ นีรจรคาร์ฟ ไม่ก็ คู่ควงภาษาซีคาร์ฟ เพราะว่ากอบด้วยที่อยู่ใช่ไหมจุดศูนย์กลางการเพาะเลี้ยงมัจฉาคู่รักภาษาซีคาร์ฟ ทำเลสิงขรดินแดนเวียงโอจิยะ เมืองนิอิอีกาตะ พร้อมทั้งประเทศฮิป่องชิชะมาริ
           เพราะด้วยประชาชาติไทได้มาเปิดฉากนำเข้ามัตสยาคาร์ฟพอศก พ.ศ.2493 โดยการเอามาละชาติบ้านเมืองญี่ปุ่น ซึ่งประกอบด้วยการจำหน่ายในที่มูลค่าแดนโดยมากรุ่งเรือง ในที่พรรษา พุทธศักราช2498 พระเจ้าวรตระกูลเอ็ง พระองค์เธอแสงสว่างกลุ่มยุคล แบบผม ตรัสนีรจรวิธานี้ลงมาลูกจากชาติบ้านเมืองญี่ปุ่น เพื่อนำมาฉลองคือบูรพาจารย์กลุ่มพร้อมกับตั้งขึ้นนามามัศยาคู่รักภาษาซีคาร์ฟตรงนี้ตำหนิติเตียน มัจฉาอมรินทร์ ใช่ไหมชะรอยก็เอ่ยติเตียน ปลาไนทรงเครื่อง ซึ่งชาวญี่ปุ่นเอ่ยบังว่าร้าย นิชิกิกอย (Nichikigoi)
 ฝ่ายสรรพสิ่งมัศยาคาร์พ
           สมัยนี้ คว้ามีอยู่งานก้าวหน้าประเภทจำพวกปลาแฟนซีคาร์พรุ่งใหม่เอี่ยมที่ตีนการจำหน่ายสารพัน 13 ล่าช้าพวกต้นฉบับ เพราะว่าแบ่งติดสอยห้อยตามประเภทของลวดลายและสีสันบนเนื้อตัวมีน ตัวอย่างเช่น
           1. วัวฮาปด (Kohoku) ดำรงฐานะมัศยาระวางมีรอยเขียนหงอกพร้อมทั้งนาง ยังไม่ตายสายสืบจำพวกแดนการตั้งกฎเกณฑ์เลี้ยงดูเกียดกันสล้างมัตถกะ ประเภทในที่สวยเช็ดน้ำเงินจะจงกระจ่างนิจศีล กับเช็ดสีขาวมิจงมีอยู่ว่าใดๆ
   
           2. อิสระโช ซันเก้ (Taisho Sanke) ประกอบกิจ ด้วยซ้ำ 3 สีเช่นเดียวกันห้ามปราม รวมความว่า หงอก สยุมพร พร้อมทั้งดำ ถูดำบนบานอวัยวะมัตสยานั้นสมควรปลูกข้าวติดแน่น กับโชคเคราะห์เลิศ มิพอที่มีขัดปลูกข้าวบนบานชนิดกระบาล ร่วมตลอดมิกอบด้วยขัดเกดบนบานครีบพร้อมทั้งปลาย
   
           3. โชวา ซันโชกุ (Showa Sanshoku) ทั้งเป็น เพื่อนชายซี คาร์พสามสี ดังอิสระโช ซันเก้ ที่ทางเหลื่อมล้ำบังก็คือว่า ขัดสีขาวพร้อมกับเกดจักทดกายเข้าอยู่บนบานศาลกล่าวพื้นดินขัดดำนาความจุประเสริฐ กับมีถูดำนาสถานที่เชื่อมต่อครีบ กับลำตัวข้างในรูปพรรณสัณฐานของตน Y
   
           4. น้ำเมาจิริ แตงโมพอง (Utsuri Mono) หมายความว่าคู่ควงซีคาร์พ แผ่นดินกอบด้วยขัดปลูกข้าวทอดตัดผ่านบนบานศาลกล่าวหน้าดินขัดอื่น เพราะขัดดำนาแห่งดำรงอยู่จะเป็นรอยคราบปื้นยาวเหยียดเหยียดบนร่างปลา
   
           5. เบคโกะ (Bekko) ดำรงฐานะเพื่อนชายภาษาซี คาร์พ แหล่งมีอยู่คู่แฝดเช็ด เพราะประกอบด้วยการวาดเขียนครอบครองวงปลูกข้าวแต้มไปบนบานศาลกล่าวผิวดินเช็ดหลากหลาย แห่งความจุตำแหน่งไม่กระจิ๋ว ไม่ก็ใหญ่พ้นเดิน
   
           6. อาลดลงกิ ยกขึ้นซุย (Asagi Shusui) อาซากิ ยกขึ้นซุย ยังมีชีวิตอยู่ช้าจำพวกแดนกระจายเสียงมาหาพลัดปลาไนเพราะว่าแม่น จักประกอบด้วยเกล็ดขัดคคนานต์เช้งรายตัวดั่งยังไม่ตายระเบียบปฏิบัติ
   
           7. พี่โตโมะ (Koromo) สมภพผละการประสมผ่านสายลับพันธุ์ระหว่างอาซากิพร้อมกับไม่ทันเวลากลุ่มอื่นๆ โดยจักมีอยู่เกล็ดสีน้ำเงินตราแบ่งผงาดปรากฏบนบานการวาดเขียน
   
           8. ที่อยู่อน (Ogon) ยังไม่ตายมัศยาระวางมิประกอบด้วยการระบายสี โดยจะมีขัดลำตัวเจิดจ้า รอดพ้นทำเครื่องหมายพร้อยใดๆ
   
           9. ฮิการิ แตงโมโย (Hikari Moyo) สดมัสยาพื้นดินกอบด้วย 2 ถู ไม่ใช่หรือจัดกว่า เพราะว่าจะประกอบด้วยหมู่นิดหน่อยหนึ่งขัดแถวเป็นประกายอย่างโลหะ (Metallic)
   
           10.ฮิการิ อุจิริ (Hikari Utsuri) คือมัจฉาที่อยู่มีอยู่ลาดเทยพิงสีดำนาราวกับ สาโทจิริ แตงโมบวม บนบานทำเลที่ตั้งประกอบด้วยกรณีเป็นประกายคล้ายๆโลหะ
   
           11. คินกินริน (Kinginrin) มีชีวิตมัศยาสถานที่อยู่ที่ก๊กเขตกอบด้วยสะเก็ดไฟสมบัติหรือว่าทองคำพักพิงบนเกล็ด เพราะว่าเกล็ดจักจ้องโปนเปรียบเสมือนมุตตา
   
           12. อุดตันโจ (Tancho)  มีชีวิตมัสยาเนื้อที่กอบด้วยเช็ดเนื้ออ่อนแค่ตำแหน่งเดี่ยวคงอยู่บนบานมุทธา โดยสามารถกอบด้วยทรงกล้อขนาดประเสริฐ เหรอรูปร่างอื่นๆตกลง
   
           13. ติดอยู่วาริอ่าน โมพอง (Kawari Mono) หมายถึงมัตสยาณเปล่าประกอบด้วยรูปพรรณการวาดเขียนในตายตัว ต่างดำเนินกลุ่มอื่นๆ เพราะจะประกอบด้วยจิตรอุบัติรุ่งเรี่ยมตลอดศักราช
 การเกริ่นฉลองมัตสยาคาร์พ
           ใครถิ่นตกลงใจจะสังสรรค์มัตสยะคารพ์ สมควรริเริ่มด้วยซ้ำการทิ่มตะพังความจุ 80 x 120 ลึก 50 เซนติเมตร ประกอบด้วยพระนาภีเขตตะโพกตะพังความจุ 1 x 2 ฟุต ลุ่มลึกมัตตะ 4-6 นิ้ว ด้วยว่าไว้ยังมีชีวิตอยู่ที่ดินไว้มูลมัจฉะและเครื่องเคราซอมซ่อ พร้อมกับติดตั้งระเบียบโอนน้ำเน่าด้วยลุ้นอุดหนุนแม่น้ำณหนองใสสะอาดอยู่สม่ำเสมออีกด้วย เพื่อสระแห่งหนจักชดใช้เฉลิมฉลองมัสยาคาร์ฟ ต้องทั้งเป็นแอ่งปูนซีเมนต์เนื่องด้วยสมรรถปรับใช้ดำรงฐานะชลาศัยธรรมชาติหาได้หวานคอแร้ง ประกอบด้วยตะใฝ่หาน้ำขึ้นพร้อมทั้งเกาะกุมได้มาตื๋อ ซึ่งตะมุ่งน้ำดิบนั้นจักยังไม่ตายเครื่องกินที่ทางสวยงามข้าวของมัตสยาพร้อมด้วยรอบรู้ดึงสิ่งสกปรหพร้อมทั้งแอมโมเนียจวนในน้ำดื่มคว้าอีกเช่นเดียวกัน
           และกระพังตรงนี้ควรจะจะตั้งอยู่ภายในย่านกอบด้วยร่มเงาเฌอเทิ่งได้มาร่มรื่นพอเหมาะ อย่าเลี้ยงดูมีอยู่ที่แจ้งไพเราะจะบริหารส่งมอบมัศยากอบด้วยสัสันแดนเหินห่างลง พร้อมทั้งอีกทั้งโรอ้อยอิ่งยอมเสด็จพระราชดำเนินอีกด้วยว่า
           ท่อนวารีถิ่นจักกินสมโภชมัจฉะคาร์พ มีชีวิตประปาจะปกติกว่าห้วงน้ำอย่างอื่น โดยเหตุที่น้ำประปามีขั้นหมายถึงใจกลาง ถ้าหากชดใช้น้ำฝนจะผลาญเช็ดข้าวของมัตสยากับมัจฉะทำได้ก่อเกิดโรคภัยไข้เจ็บจัดหามาง่ายๆ เขตลำธารลูกจากสายน้ำคลองก็เปล่าได้ที่ เสนาะอาจจะกอบด้วยไวรัสตรึงมาริยังมีชีวิตอยู่ร้ายแรงและมัจฉาได้มา สมมตไม่กอบด้วยน้ำก๊อก ควรเสือกยาเสพติดฆ่าเชื้อพร้อมกับกรอกปูนสุกเพื่อให้กระจายขั้นอัมพุเดินทางกรดมอบให้ยังมีชีวิตอยู่มัธยมเสียก่อน ต่อจากนั้นน้อยนำมาเฉลิมฉลองมัสยาหาได้    วิธีณดีเลิศจงตั้งหมู่เวียนของใช้ธาร พร้อมทั้งสิ่งพ่นทึก ยังไม่ตายงานเติมให้ออกซิเจนมอบห้วยแห่งชลาศัยถ่ายเทอาศัยทุกเวลา พร้อมด้วยกอบด้วยออกซิเจนพอเพียงและนีรจรเพื่อ
           เมื่อตระเตรียมกระพังกับลำธารสดแผ่นดินอ่อนโยนหลังจากนั้น การจักหาปลาคาร์ฟมาหาเลี้ยงดู ชอบคลำหาเด็กมัจฉาแห่งประกอบด้วยพระชนมายุ 1-2 ศก มาริเฉลิมฉลอง ไม่เหมาะจะจับมัตสยะปริมาตรประเสริฐมาสู่เฉลิมฉลอง พร้อมกับมีนแบบอื่นแม้เปล่าจำเป็นมิพึงเอามาสังสรรค์ชุมนุมกันพร้อมทั้งมัจฉะคาร์ฟ เนื่องมาจากคงนำทางเชื้อไวรัสลงมามอบมัตสยะคาร์ฟหาได้
 ของกินและการเกื้อกูล
           ผู้สังสรรค์ถูกอุปการะอาหารการกินมิมากเกินทิวาอด 2 ยุคสมัย หมายความว่าตอนเช้าพร้อมทั้งค่ำ บ้องชอบรำลึกที่การสละเหยื่อเป็น จำเป็นต้องยื่นให้ยอมยุค เพราะด้วยมัศยาจักสมภพเรื่องคุ้นกับเงื่องๆด้วยกันผู้พื้นที่เลี้ยง กับข้าวปลาอาหารระวางประทานจำเป็นกะสละทัดเทียมกับตัวเลขมัจฉะ อย่าอวยน้อยนิดหรือว่าเหลือเกินเกินเดิน ทั้งนี้จำเป็นเฝ้ารอทัศน์ดุ มัตสยาเสพภักษาเช่นใด? หากภักษ์หมดเร็วไว บ่งบอกแหวมัศยาอีกทั้งต้องประสงค์ภัตทวีคูณ ก็เติมลงคลาไคลอีขี้ประติ๋ว แต่กระนั้นถ้าโภชนาอีกทั้งลอบน้ำดื่มสิง ก็เร่งร้อนวิดคลอดเหตุด้วยผิปลดทิ้งขว้างเก็บจักทำเลี้ยงดูน้ำครำโลด
           เพราะข้าวปลาอาหารตำแหน่งจ่าย ชี้แนะหมายถึงเนื้อมัจฉะละเอียด กุ้งสดโม่ เนื้อหอย เนื้อกาง ปลาหมึก สาลี ฟ้อน ผักกาด ข้าวโพด ตัวแมลง สาหร่าย ตะใคร่น้ำสะอาด แหน เลือดเนื้อเชื้อไขน้ำท่า หนอนนาง โปกำเหลือง ขนมปัง พร้อมทั้งเครื่องกินสำเร็จรูปแห่งกอบด้วยออกตัวตามหน้าท้องท้องตลาด
           ทั้งนี้ คราวตรวจดูประจวบวารีแห่งชลาศัยเปิดฉากขุ่นหมองพร้อมทั้งกอบด้วยเครื่องเลอะล้น แตะกุลีกุจอแปลงทึกกะทันหัน พร้อมด้วยขณะที่ขับถ่ายสายธาร ออก 1 ภายใน 3 ข้างของใช้กระพังจักจงทดทึกเรี่ยมทำแทนณจำนวนเสมอเริ่มแรกเพราะว่าใช้น้ำประปาแห่งรักษาวางคร่าวๆ 2-3 วันภายหลังสถานที่ความนิยมรีนระเหยแล้วไป อย่ากินน้ำประปาพื้นดินบุละก๊อกน้ำหยกๆ ไม่ก็น้ำก๊อกพื้นดินสะสมไว้นานสองนานไพเราะจักก่อเกิดวิกฤติผสานมัจฉะจัดหามา
 โรคภัยไข้เจ็บพร้อมกับการปกปักรักษา
           1.ความเจ็บป่วยอดอยากโคลกิต้า กำเนิดละการคัดลอกสายธารที่ตระพังบ่อยครั้งเลยเดิน การเขยื้อนมัจฉะบ่อยครั้งเหลือเดิน เชื้อโคลกิต้าถิ่นที่อยู่ในที่อุทกจักฆ่ามัศยา แปลงแจกปรากฏสดแผลเป็นขุ่นที่ทางหนังพร้อมด้วยม้วยมรณาเที่ยวไปในมัตถก
           แนวทางพิทักษ์ : สมควรเปลืองโซเดียมคลอไรด์ป่นพร้อมกับพร้อยทัทิมแตกพังสลายกำนัลลดลงลงข้างในน้ำกิน ด้วยทำลายเชื้อท้องเลววัวลกิต้า ที่แล้วจักจับจรชดใช้ฉลองมัจฉา ด้วยว่าที่รายแห่งมัตสยาทั้งเป็นความเจ็บป่วยตรงนี้ อุปการะจุ่มมัตสยะที่น้ำยาเคมีนี้ตวง 1-2 ครู่
           2.เหงือกเน่าเสีย เสวยพระชาติพลัดเชื้อราลำคอลัม นำริอ่านส จัดทำอำนวยนีรจรกอบด้วยสภาพซึมซาบ พร้อมด้วยโภคภัตได้รับนิดยอม ไม่ประกอบด้วยสาหัสว่ายน้ำ
           ทางเก็บรักษา : ใช้คืนยาต้านจุลชีพ กรูริอ่านโอลาซินประสมประเสพร้อมด้วยเครื่องกิน ณมาตราส่วน 1 ช้อนผสานข้าวมัจฉะ 1 พิกัด อวยมัศยาหม่ำโทรซึ่งกันและกัน 3-4 ทิวา กับถือมัศยาแดนมีอริยาบทชุมณสาครที่ดินแกมกันเข้ากับฟ่องฟูหยุดเนสดำรงฐานะยุคสมัย 10 นาทีทั่วทิวา จนมุมมัจฉะกอบด้วยกิริยาท่าทางงดงามขึ้นไป
           3.ชายพร้อมกับครีบเน่าเสีย  ถือกำเนิดพลัดน้ำเชื้อแบคทีเรียภายในลำธารซึ่งเพราะว่ามัตสยาถ่ายพร้อมทั้งเศษอาหาร ในที่ค้างอยู่พักภายในชลาศัยกระทำสละให้ครีบและชายตอนหลังตกสาบสูญอยู่ กับจักลุกลามเจียรทั่วร่าง
           วิธีผดุง : ต้องลุกลนระบายแม่น้ำ ดำเนินงานเนื้อความเกลี้ยงบ่อโดยด่วนพร้อมนั้น กินหมวกไคท์กเรียวนเจือพร้อมด้วยน้ำกินในที่ตำแหน่ง 1 ขีดขั้น ทาบน้ำ 1 ลิตร กุมมัตสยะชุบข้างในแม่น้ำดังกล่าวโทรกีดกั้น 3-4 กลางวัน ไม่มีเงินสัตขึ้นไป
           4.เนื้อโหว่  ผลิตดำเนินมัจฉะได้มายอมรับบาดเจ็บเนื่องจากถูกศิลาหรือว่าพฤกษ์ณสะพัง กระทั่งยังมีชีวิตอยู่แผลต่อจากนั้นเชื้อไวรัสละน้ำจืดพื้นที่มัวหมองจับยอมผิวหนัง กระทำการอุดหนุนเกล็ดตกแล้วไปกอบด้วยก่อขาวๆ ติดตามลำตัวติดตามยอมหนัง ปฏิบัติงานเอื้ออำนวยชาตะอริยาบทอักเสบปูดสดคราบช้ำสายเลือด จนแต้มม้วยเที่ยวไปภายในสุดขอบ
           วิธีการผดุง : เปลืองยาต้านจุลชีพกรูริโอลาซิน ผสานกับข้าวปลาอาหารภายในตำแหน่ง 1 ช้อนกาแฟ แก่กิริยาท่าทาง 1 ขีด จ่ายมัจฉาเขมือบโทรศัพท์ขนันจนกระทั่งหายขาด
           5.เชื้อราบนบานผิวหนัง  ชาตผละเชื้อราขยายบนบานศาลกล่าวหนังมัจฉา ทำการมอบเนื้อมัตสยาเน่า เผื่อว่าไม่บึ่งปกป้องรักษาปลาจะเสียชีวิตเร็ววัน
           กรรมวิธีบำรุงรักษา : นำพามัตสยะมาริจ่อมในธารย่านเจือเช่นเดียวกันเกลือแกงบดสีซีดจางหยิบยกปุยฝ้ายจ่อมน้ำยาปุกปุยหยุดเนสทำการกรณีพิสุทธิ์ ถิ่นที่รอยแผลจบเกาะเกี่ยวมัศยาชุบที่น้ำดื่มผสานเภสัช โป่งเลิกเนสำนึกดสร้างกัน 5-7 ทิวา กระทั่งมัตสยะจะหายขาด
           6.หนังขุ่น เกล็ดโปน เสวยพระชาติลูกจากงานแผ่นดินมอบเหยื่อถิ่นมีอยู่สารโปรตีนพร้อมกับไขว่อนเกินเสด็จพระราชดำเนิน มัจฉะเฉลี่ยร่างเปล่าเทียมถึง จักเนรมิตประทานระบบแบ่งข้าวปลาอาหารข้าวของปลามิกระทำ ตามผิวหนังจักทัศน์คราบเส้นเลือดขอดรุ่งโรจน์ ผิวหนังเปิดฉากอูมพร้อมทั้งอักเสบ
           ทางเก็บรักษา : จำเป็นจะต้องจุ่มมัสยาภายในน้ำเกลือจาง ด้วยกันถวายใช้สอยเหยื่อปนกันด้วยซ้ำยาปฏิชีวนะกรูริโอม้าสิน กับกำนัลยัดภักษาพรรณพืชผักผลักดันบานเบิกกว่าแรกเริ่ม
           7.ลำใส้อักเสบ  ชาตะไปการพื้นที่มัสยาแอ้มโภชนาเจ๊งชนมพรรษา มีอยู่เชื้อรารวมคงอยู่ณภักษา ท่าทางขนาดนี้จนฤมิตยื่นให้มัตสยาไม่ค่อยฉันอาหารการกิน ประกอบด้วยน้ำมูกสายเลือดประสานออกลูกมาพร้อมอาจม โปร่งใสมื้อจักขี้ออกลูกมาสู่หมายความว่าห้วงน้ำขุ่นๆ
           แนวทางคุ้มกัน :  จำเป็นรีบร้อนปล่อยวางภักษ์ชำรุดทั้งหมดที่มี หยิบยกขว้างปารุ่งมาสู่แช่น้ำเกลือเขตจืดจาง แล้วไปสละของกินรุมๆ ตัวอย่างเช่น เลือดเนื้อเชื้อไขไรชะโอนหรือไม่ก็เนื้อมัสยาตำระบัด จบค่อยๆแยกออกเครื่องกินสำเร็จรูปติดตามประจำ
           8.ตัวเห็บ  เสด็จพระราชสมภพพลัดพรากตนย่านห้อยมาหาพร้อมด้วยภักษาตระกูลผัก ซึ่งพร่องงานลงมือคดีบริสุทธ์ฝ่ายเป็นธรรม พร้อมทั้งค้างชำระเนื้อตัวมาสู่พร้อมด้วยมีนอวัยวะเรี่ยม ตัวตนเห็บตรงนี้โดยมากเกาะกุมสิงข้างใต้เกล็ดปลา ดึงดูดเลือดฝาดมัจฉะยังมีชีวิตอยู่ข้าว ดำเนินงานยกให้นีรจรว่ายตะกุกตะกักไม่หวานคอแร้ง นีรจรจะหยิบยกองค์ฟอกติดสอยห้อยตามฝาผนังชลาธารไม่ใช่หรือกากศิลาในตระพัง หมดหนทางก่อกำเนิดบาดแผลภายในระยะตอนหลัง
           วิธีการปกปักรักษา : ใช้น้ำยาเคมีมาริโซเต็นรวมกันยอมข้างในทะเลเกี่ยวกับดูแลรักษา ล้างกายตัวเห็บสื่อสารห้ามใกล้เคียง 2-3 สุริยา แล้วไปค่อยๆชะงักชดใช้โอสถ
           9.หนอนสมอ คู่ปรับดุร้ายอีกพรรค์เอ็ดของมัตสยะเป็น หนอนโฉมประดุจดังสมอเรือ แวงประดุจด้ายหลอด มันเทศจะทะลวงกำแพงร่างกายมัจฉาแปลงส่งมอบติดโรคได้มา พร้อมด้วยไล่ตามผิวหนังนีรจรจักประกอบด้วยร่องรอยขัดโอนทั้งเป็นจ้ำๆ ครีบและเหงือกจักอักเสบ มีนประกอบด้วยอากัปกิริยามัวเมียเบื่อข้าว
           วิธีการค้ำจุน : เฉกการเยียวยาตัวเห็บ อีกนัยหนึ่ง หยิบยกน้ำยามาริท้องเลวเต็นระคนกันเข้ากับแม่น้ำลำคลอง ตะปบมัสยาจุ่มน้ำยาเคมีทุกๆ 3 กลางวัน เท่าที่มัจฉากอบด้วยกิริยาอาการบริสุทธ์รุ่งโรจน์ ด้วยกันข้างในชลาธารสมโภชก็ถูกต้องหยดสารเสพติดนี้ลงฆ่าพังอัณฑะอวัยวะหนอนสมอเรือเพราะด้วย
           10.ปรสิตเส้นด้าย  สนิทมาสู่ผละข้าว ลูกหลานน้ำสะอาดหนอนสยุมพร ย่านมัตสยะฉันมาถึงไป จักขุดเจาะมาถึงจากไปโตขึ้นในที่อวัยวะมีน กับให้กำเนิดลงมาปลูกต้นรังยินยอมหนังใต้เกล็ดปลา บริหารยื่นให้ผิวหนังมัตสยาเนื้ออ่อนช้ำๆ
           ทำนองคุ้มครอง : สละให้พามัจฉาเดินชุบภายในน้ำเกลือแหล่งเจือจางเก็ง 1-2 กลางวัน หนอนพยาธิก็จักวายชีวาและมัจฉะประกอบด้วยอากัปกริยาบริสุทธ์รุ่งโรจน์พร้อมทั้งน่าจะนุ่งน้ำยามาสู่ท้องเลวเต็นผสมผสานลงในตะพัง เพื่อขีดฆ่าใข่สิ่งมันแผลบด้วยซ้ำ